 
EL ESPÍRITU SANTO OS LO RECORDARÁ TODO Jn 14,26 |
|||||||||||
| lettera_di_comunione_pasqua_2024.pdf |
INGLÉS
THE HOLY SPIRIT WILL REMIND YOU OF EVERYTHING Jn 14, 26
MEMORIA IESU EASTER 2024
THE PORTICOES OF EASTER MEMORY. "Remember Jesus Christ" (2Tim 2, 8)
Every Easter of the Lord is an intense time of Gospel, personal, and ecclesial memory. If the whole life of the believer is an explosion born of the Spirit, during Easter He works in us the grace of remembering the Gift received in time, in history, through the Kerygma, through Tradition, and through the Church.
The loss of the Gospel memory is the root of despair, its darkening or extinguishing, and therefore its unfruitfulness, annuls the future, establishes irreversible fear of facing tomorrow, preferring a present without history, without meaning, and without value.
It is urgent, therefore, to reminisce, and the Spirit is our Giver and "helper" because it will be a grace united to a task, but He is the rest in fatigue, He revives the fire and becomes the heart of the human being in a burning fire and a torch that guides, He infuses fraternal charity, and gives life to what lies in the shadows of death.
The liturgy sustains our memory, and in the Hour of Jesus' Easter, it intensifies and concentrates on a TODAY (Cf. Mt 6,11; Hb 3,7-4,11; Ps 95,7) around which existence revolves, our origin, meaning, destination, the profound Mystery that guards the closest encounter that can occur in this life, between our Humanity and God. Let us enter with confidence and hope into the Porticoes of Easter Memory, which is not only to remember facts and words but to relive, reinvigrate the event, to enter through them and let ourselves be carried away, to turn in that whirlwind of grace that is the Love of the Father, the Son, and the Spirit.
THE PORTICO OF FLESH AND BLOOD. "Do this in remembrance of me" (Lk 22:19)
In every Eucharist we celebrate Holy Thursday, the Day on which Jesus Christ opened Himself from His depths so that from there the Bread, the Water, and the Blood of Life may flow (Fons Vitae). He allowed His Flesh to be torn and left open the Door of Life, the hidden, distant room, the Promised Land. "Look wide open at paradise, opened by the force of a Lamb" (Lauds hymn, Good Friday). Therefore, life is Eucharist; He has opened His Humanity to rescue ours, and we have been invited to enter (cf. Heb 6:19-20), He has made us sit at His Table, washed our feet, and served us Bread and Wine. Thus, Humanity is also the Way of salvation, and therefore, we make a Memorial of His Flesh and His Blood. We are all, from that Paschal encounter, MEMORES IESU, Memory of Jesus Christ, who, being God, Priest, Victim, and Altar, has restored to humanity its dignity and its destiny, as the Way to the Father (Pope Francis, Evangelii Gaudium, 13).
THE PORTICO OF THE CROSS. "Remember me" (Lk 23:42)
"Remember me" is the cry of human frailty, recognizing his Savior in his final hour, and He has opened Paradise to him with His forgiveness. With the repentant thief (Ps 50:5), we also remember the forgiveness received, the need we have to live reconciled with God and with our brothers and sisters, not to be forgotten by Him, giver of grace and love capable of rescuing us from evil (Cf. Lam 5:20-21a; Mt 8:25).
But we not only ask for this memory of the Lord upon us, we implore forgiveness for others, intercede for them, and atone, also from our own pain, for the sins of the world. Remember all of us, Lord and Mediator between God and humanity, remember the lost and confused, those who have nothing and lack security. Remember the weak and vulnerable, those wounded by all wars and by all weapons. Remember the violent and those who suffer violence, the abandoned and those who abandon, the victims and the executioners. Remember all of us, Lord, remember us TODAY, when you return to the Father.
THE MARIAN PORTICO. "Woman, behold your son" (Jn 19:26)
The Church, like Mary, is a Mother with a dilated womb. By the work of the Spirit, Mary opened the doors of her flesh to "the King without a City" and conceived, gave birth to, and guarded the life of Jesus Christ and sustained the disciples until the coming of the Paraclete Spirit. She, the Maternal Memory, received from the Son a new motherhood: she will be the Mother of the Church, the dwelling place of the memory of the Son, dead and risen.
THE PORTICO OF THE CHURCH. "The Spirit will remind you of everything" (Jn 14:26)
The Gift of the Spirit made us remember. "The Spirit comes gently and softly, experienced as the finest fragrance, His yoke cannot be lighter" (Catechesis of Jerusalem, 16). The wind of the Spirit blows where it wills, it is free and bold, gentle and incisive, peaceful and transformative, it comes, goes, brings, carries, sustains, fertilizes, arouses... Thus, by His hand, His air, His breath, His grace, the Church arises. He is present in so many men and women because it is He, the Spirit, who has called them "from among the people." The Spirit as a force that "raises the Church in the midst of the squares" and "raises witnesses in the people to speak with words like swords before the judges." The Spirit, as the loving Father of the poor, has sown the greatest Love in the heart of Humanity, being in the Church there is comfort, rest, truce, breeze, joy, health, company, hospitality, mercy…
The Spirit, after the death and resurrection of Jesus, gave us a new identity, to be the Memory of Jesus (pneumatic memory). To those who had eaten and drunk with Him, who had touched Him and followed Him while He lived (Cf. 1 Jn 1:1-3), the Spirit impelled them not only to remember the events but to recall, recount their own lived experience, which gave meaning to existence, even to giving their lives for Him and becoming one with Him, Being Jesus Christ in the midst of this world. Memores et Martyres Iesu. By the power of the Spirit, we are His Rememberers, of Jesus Christ, dead and risen, and we are His Witnesses, giving our lives for Love, and we are Prophets, proclaiming the Good News of the Gospel (Lumen Gentium, 7).
Easter is therefore a Path of continuous Conversion until the most sincere, full, and luminous christification. For such a Gift received and faithfully kept: Let all the hearts rejoice, those of every person in this world, those of the believers, those of our Mother, the Church! Christ has risen! Hallelujah! Holy and Happy Easter!
MEMORIA IESU EASTER 2024
THE PORTICOES OF EASTER MEMORY. "Remember Jesus Christ" (2Tim 2, 8)
Every Easter of the Lord is an intense time of Gospel, personal, and ecclesial memory. If the whole life of the believer is an explosion born of the Spirit, during Easter He works in us the grace of remembering the Gift received in time, in history, through the Kerygma, through Tradition, and through the Church.
The loss of the Gospel memory is the root of despair, its darkening or extinguishing, and therefore its unfruitfulness, annuls the future, establishes irreversible fear of facing tomorrow, preferring a present without history, without meaning, and without value.
It is urgent, therefore, to reminisce, and the Spirit is our Giver and "helper" because it will be a grace united to a task, but He is the rest in fatigue, He revives the fire and becomes the heart of the human being in a burning fire and a torch that guides, He infuses fraternal charity, and gives life to what lies in the shadows of death.
The liturgy sustains our memory, and in the Hour of Jesus' Easter, it intensifies and concentrates on a TODAY (Cf. Mt 6,11; Hb 3,7-4,11; Ps 95,7) around which existence revolves, our origin, meaning, destination, the profound Mystery that guards the closest encounter that can occur in this life, between our Humanity and God. Let us enter with confidence and hope into the Porticoes of Easter Memory, which is not only to remember facts and words but to relive, reinvigrate the event, to enter through them and let ourselves be carried away, to turn in that whirlwind of grace that is the Love of the Father, the Son, and the Spirit.
THE PORTICO OF FLESH AND BLOOD. "Do this in remembrance of me" (Lk 22:19)
In every Eucharist we celebrate Holy Thursday, the Day on which Jesus Christ opened Himself from His depths so that from there the Bread, the Water, and the Blood of Life may flow (Fons Vitae). He allowed His Flesh to be torn and left open the Door of Life, the hidden, distant room, the Promised Land. "Look wide open at paradise, opened by the force of a Lamb" (Lauds hymn, Good Friday). Therefore, life is Eucharist; He has opened His Humanity to rescue ours, and we have been invited to enter (cf. Heb 6:19-20), He has made us sit at His Table, washed our feet, and served us Bread and Wine. Thus, Humanity is also the Way of salvation, and therefore, we make a Memorial of His Flesh and His Blood. We are all, from that Paschal encounter, MEMORES IESU, Memory of Jesus Christ, who, being God, Priest, Victim, and Altar, has restored to humanity its dignity and its destiny, as the Way to the Father (Pope Francis, Evangelii Gaudium, 13).
THE PORTICO OF THE CROSS. "Remember me" (Lk 23:42)
"Remember me" is the cry of human frailty, recognizing his Savior in his final hour, and He has opened Paradise to him with His forgiveness. With the repentant thief (Ps 50:5), we also remember the forgiveness received, the need we have to live reconciled with God and with our brothers and sisters, not to be forgotten by Him, giver of grace and love capable of rescuing us from evil (Cf. Lam 5:20-21a; Mt 8:25).
But we not only ask for this memory of the Lord upon us, we implore forgiveness for others, intercede for them, and atone, also from our own pain, for the sins of the world. Remember all of us, Lord and Mediator between God and humanity, remember the lost and confused, those who have nothing and lack security. Remember the weak and vulnerable, those wounded by all wars and by all weapons. Remember the violent and those who suffer violence, the abandoned and those who abandon, the victims and the executioners. Remember all of us, Lord, remember us TODAY, when you return to the Father.
THE MARIAN PORTICO. "Woman, behold your son" (Jn 19:26)
The Church, like Mary, is a Mother with a dilated womb. By the work of the Spirit, Mary opened the doors of her flesh to "the King without a City" and conceived, gave birth to, and guarded the life of Jesus Christ and sustained the disciples until the coming of the Paraclete Spirit. She, the Maternal Memory, received from the Son a new motherhood: she will be the Mother of the Church, the dwelling place of the memory of the Son, dead and risen.
THE PORTICO OF THE CHURCH. "The Spirit will remind you of everything" (Jn 14:26)
The Gift of the Spirit made us remember. "The Spirit comes gently and softly, experienced as the finest fragrance, His yoke cannot be lighter" (Catechesis of Jerusalem, 16). The wind of the Spirit blows where it wills, it is free and bold, gentle and incisive, peaceful and transformative, it comes, goes, brings, carries, sustains, fertilizes, arouses... Thus, by His hand, His air, His breath, His grace, the Church arises. He is present in so many men and women because it is He, the Spirit, who has called them "from among the people." The Spirit as a force that "raises the Church in the midst of the squares" and "raises witnesses in the people to speak with words like swords before the judges." The Spirit, as the loving Father of the poor, has sown the greatest Love in the heart of Humanity, being in the Church there is comfort, rest, truce, breeze, joy, health, company, hospitality, mercy…
The Spirit, after the death and resurrection of Jesus, gave us a new identity, to be the Memory of Jesus (pneumatic memory). To those who had eaten and drunk with Him, who had touched Him and followed Him while He lived (Cf. 1 Jn 1:1-3), the Spirit impelled them not only to remember the events but to recall, recount their own lived experience, which gave meaning to existence, even to giving their lives for Him and becoming one with Him, Being Jesus Christ in the midst of this world. Memores et Martyres Iesu. By the power of the Spirit, we are His Rememberers, of Jesus Christ, dead and risen, and we are His Witnesses, giving our lives for Love, and we are Prophets, proclaiming the Good News of the Gospel (Lumen Gentium, 7).
Easter is therefore a Path of continuous Conversion until the most sincere, full, and luminous christification. For such a Gift received and faithfully kept: Let all the hearts rejoice, those of every person in this world, those of the believers, those of our Mother, the Church! Christ has risen! Hallelujah! Holy and Happy Easter!
M. Prado, Federal President | Federation of the Conversion of Saint Agustin
Sotillo de la Adrada, Ávila | Palm Sunday, 2024
| communion_letter_-_easter_2024.pdf |
HÚNGARO
A SZENTLÉLEK MAJD ESZETEKBE JUTTAT MINDENT (Jn 14, 26)
MEMORIA IESU 2024 Húsvét
A HÚSVÉTI EMLÉKEZET TORNÁCAI: "Emlékezz Jézus Krisztusra" (2Tim 2, 8).
Minden húsvét az evangéliumi, személyes és egyházi emlékezés intenzív időszaka. Ha a hívő egész életét a Lélek izzítja, akkor húsvétkor az a kegyelem munkál bennünk, hogy emlékezzünk az időben és a történelemben a Kerygma, a Hagyomány és az egyház által kapott Ajándékra.
Az evangéliumi emlékezet elvesztése, elhomályosulása vagy kioltása a kétségbeesés gyökere; meddővé tesz, eltörli a jövőt, a holnappal való szembenézéstől visszafordíthatatlan félelmet kelt; a történelem nélküli, értelem és érték nélküli jelen mellett tör lándzsát.
Sürgős tehát emlékezni, és a Lélek a mi Ajándékunk és "segítőnk". Az emlékezés kegyelem és feladat, de a Lélek enyhület a fáradtságban, felízzik, lángra lobban és fáklyává válik az emberi szívben; vezet, testvéri szeretetet éleszt, és életet ad annak, ami a halál árnyékában fekszik.
A liturgia ébren tartja emlékezetünket. Jézus húsvéti órája egyetlen napban, egyetlen MÁ-ban összpontosul (Mt 6,11; Zsid 3,7-4,11; Zsolt 95,7). Létünk, eredetünk, értelmünk, sorsunk itt koncentrálódik, ebben a mélységes misztériumban, amely Emberségünk és az Isten között lehető legszorosabb találkozást tartogatja. Lépjünk bizalommal és reménységgel a húsvéti emlékezet tornácaira, amely nem csupán a tényekre és szavakra való emlékezést jelent, hanem az esemény újraélése, aktualizálása. Lépjünk be rajtuk keresztül és hagyjuk, hogy magával ragadjon, bevonjon bennünket a kegyelem örvényébe, az Atya, a Fiú és a Lélek szeretetébe.
A HÚS ÉS VÉR TORNÁCA. "Ezt cselekedjétek az én emlékezetemre" (Lk 22:19)
Minden szentmisében megünnepeljük a nagycsütörtököt, azt a napot, amikor Jézus Krisztus megnyitotta oldalát, hogy abból (Fons Vitae) az Élet Kenyere, Vize és Vére folyjék. Engedte, hogy Teste felszakadjon, és megnyíljon egyszer s mindenkorra az Élet Kapuja, a rejtett, távoli szoba, az Ígéret Földje. "Íme, tágra nyílt a paradicsom kapuja/ megnyílt a Bárány ereje által". Az élet ezért szentmise; Ő megnyitotta Emberi mivoltát, hogy megváltsa a miénket, minket pedig meghívott, hogy belépjünk, leültetett minket asztalához, megmosta a lábunkat, és kiszolgáltatta nekünk a Kenyeret és a Bort. Így az Emberség egyben az üdvösség útja is; emléket állítunk az Ő Testének és Vérének. Mindannyian, e húsvéti találkozás révén, MEMORES IESU, Krisztus Jézus emlékezete vagyunk, aki Isten, Pap, Áldozat és Oltár, aki mint az Atyához vezető Út, visszaadta az ember méltóságát és célját.
A KERESZT TORNÁCA: "Emlékezzél meg rólam" (Lk 23, 42-43)
"Emlékezzél meg rólam" - ez annak a kegyeletsértő kiáltása, aki utolsó órájában felismerte Megváltóját, aki megbocsátásával megnyitotta előtte a Paradicsomot. A bűnbánó latorral együtt (Zsolt 50,5) mi is emlékezünk a kapott megbocsátásra; arra, hogy szükségünk van arra, hogy Istennel és testvéreinkkel megbékélve éljünk; hogy ne feledkezzen meg rólunk Ő, a kegyelem és szeretet adományozója, aki képes megmenteni minket a gonosztól.
De nemcsak magunknak kérjük ezt az emlékezést az Úrtól, hanem mások számára is bocsánatért esedezünk. Közbenjárunk értük, és a saját fájdalmunkon keresztül is engesztelünk a világ bűneiért. "Emlékezz meg mindnyájunkról, Urunk és Közvetítőnk Isten és ember között, a legelvesztettebbekről és legzavarosabbakról, azokról, akiknek semmijük sincs és akiknek nincs biztonságuk. Emlékezz meg a gyengékről és a kiszolgáltatottakról, mindazokról, akiket háború és fegyver sebesített. Emlékezz meg az erőszakosokról és azokról, akik erőszakot szenvednek, az elhagyottakról és azokról, akik elhagynak, az áldozatokról és a hóhérokról. Emlékezz meg mindannyiunkról, Uram, ma, amikor visszatérsz az Atyához.
MÁRIA TORNÁCA "Asszony, íme a te fiad" Jn 19,26
Az Egyház, akárcsak Mária, a nyitott méhű Anya. A Lélek által Mária megnyitotta testének kapuit "a város nélküli Királynak". Ő nemzette, szülte és őrizte Jézus életét, és bátorította a tanítványokat a Vígasztaló Lélek eljöveteléig. Ő, az Anyai Emlékezet, új anyaságot kapott a Fiútól: ő az Egyház Anyja, a halott és feltámadott Fiú emlékezetének lakhelye.
AZ EGYHÁZ TORNÁCA. "A Lélek majd eszetekbe juttat mindent (Jn 14,26)
A Lélek ajándéka emlékeztetett bennünket. "Ő - a Lélek - gyengéden és lágyan jön, úgy tapasztaljuk, mint a legfinomabb illatot, igája nem is lehetne könnyebb" (Jeruzsálemi katekézis, 16). A Lélek szele ott fúj, ahol akar, szabad és merész, szelíd és metsző, békés és átalakító; jön, megy, hoz, visz, hordoz, fenntart, gyümölcsözővé tesz, felébreszt... Így az ő kezéből, az ő levegőjéből, az ő leheletéből, az ő kegyelméből születik meg az Egyház. Azért van jelen oly sok férfiban és nőben, mert Ő, a Lélek az, aki elhívta őket "a nép közül". A Lélek, mint az az erő, amely "talpra állítja az Egyházat az utcák közepén", és "tanúkat támaszt a nép között, hogy szavakkal, mint karddal szóljanak a bírák előtt". A Lélek, mint a szegények szerető Atyja, a legnagyobb Szeretetet ültette az Emberiség szívébe: vigasztalás, enyhület, megnyugvás, szellő, öröm, egészség, társaság, vendégszeretet, irgalom... az Egyházban.
Jézus halála és feltámadása után a Lélek új identitást adott nekünk, hogy Memoria Iesu (pneumatikus emlékezet) legyünk. Azokat, akik vele ettek és ittak, akik megérintették és követték őt, amíg élt (vö. 1Jn 1, 1-3), a Lélek arra buzdította, hogy ne csak emlékezzenek az eseményekre, hanem idézzék fel, meséljék el saját megélt tapasztalatukat, amely értelmet adott létezésüknek, egészen odáig, hogy életüket adják Érte, és eggyé váljanak Vele, hogy Jézus Krisztus legyenek a világban. Memores et Martyres Iesu. A Lélek ereje által mi vagyunk a halottaiból feltámadt Jézus Krisztus Memores , és mi vagyunk az ő Tanúi, akik életünket adjuk a Szeretetért, és mi vagyunk a próféták, akik hirdetjük az evangélium örömhírét (Lumen gentium, 7).
A húsvét tehát a folyamatos Megtérés Útja a legőszintébb, teljes és sugárzó krisztusivá válásig. Kapott és hűségesen megőrzött ajándék: A világ minden embere, hívők és Anyánk, az Egyház szívét töltse el az öröm: Krisztus feltámadt! Alleluja!
Szent és boldog húsvétot!
MEMORIA IESU 2024 Húsvét
A HÚSVÉTI EMLÉKEZET TORNÁCAI: "Emlékezz Jézus Krisztusra" (2Tim 2, 8).
Minden húsvét az evangéliumi, személyes és egyházi emlékezés intenzív időszaka. Ha a hívő egész életét a Lélek izzítja, akkor húsvétkor az a kegyelem munkál bennünk, hogy emlékezzünk az időben és a történelemben a Kerygma, a Hagyomány és az egyház által kapott Ajándékra.
Az evangéliumi emlékezet elvesztése, elhomályosulása vagy kioltása a kétségbeesés gyökere; meddővé tesz, eltörli a jövőt, a holnappal való szembenézéstől visszafordíthatatlan félelmet kelt; a történelem nélküli, értelem és érték nélküli jelen mellett tör lándzsát.
Sürgős tehát emlékezni, és a Lélek a mi Ajándékunk és "segítőnk". Az emlékezés kegyelem és feladat, de a Lélek enyhület a fáradtságban, felízzik, lángra lobban és fáklyává válik az emberi szívben; vezet, testvéri szeretetet éleszt, és életet ad annak, ami a halál árnyékában fekszik.
A liturgia ébren tartja emlékezetünket. Jézus húsvéti órája egyetlen napban, egyetlen MÁ-ban összpontosul (Mt 6,11; Zsid 3,7-4,11; Zsolt 95,7). Létünk, eredetünk, értelmünk, sorsunk itt koncentrálódik, ebben a mélységes misztériumban, amely Emberségünk és az Isten között lehető legszorosabb találkozást tartogatja. Lépjünk bizalommal és reménységgel a húsvéti emlékezet tornácaira, amely nem csupán a tényekre és szavakra való emlékezést jelent, hanem az esemény újraélése, aktualizálása. Lépjünk be rajtuk keresztül és hagyjuk, hogy magával ragadjon, bevonjon bennünket a kegyelem örvényébe, az Atya, a Fiú és a Lélek szeretetébe.
A HÚS ÉS VÉR TORNÁCA. "Ezt cselekedjétek az én emlékezetemre" (Lk 22:19)
Minden szentmisében megünnepeljük a nagycsütörtököt, azt a napot, amikor Jézus Krisztus megnyitotta oldalát, hogy abból (Fons Vitae) az Élet Kenyere, Vize és Vére folyjék. Engedte, hogy Teste felszakadjon, és megnyíljon egyszer s mindenkorra az Élet Kapuja, a rejtett, távoli szoba, az Ígéret Földje. "Íme, tágra nyílt a paradicsom kapuja/ megnyílt a Bárány ereje által". Az élet ezért szentmise; Ő megnyitotta Emberi mivoltát, hogy megváltsa a miénket, minket pedig meghívott, hogy belépjünk, leültetett minket asztalához, megmosta a lábunkat, és kiszolgáltatta nekünk a Kenyeret és a Bort. Így az Emberség egyben az üdvösség útja is; emléket állítunk az Ő Testének és Vérének. Mindannyian, e húsvéti találkozás révén, MEMORES IESU, Krisztus Jézus emlékezete vagyunk, aki Isten, Pap, Áldozat és Oltár, aki mint az Atyához vezető Út, visszaadta az ember méltóságát és célját.
A KERESZT TORNÁCA: "Emlékezzél meg rólam" (Lk 23, 42-43)
"Emlékezzél meg rólam" - ez annak a kegyeletsértő kiáltása, aki utolsó órájában felismerte Megváltóját, aki megbocsátásával megnyitotta előtte a Paradicsomot. A bűnbánó latorral együtt (Zsolt 50,5) mi is emlékezünk a kapott megbocsátásra; arra, hogy szükségünk van arra, hogy Istennel és testvéreinkkel megbékélve éljünk; hogy ne feledkezzen meg rólunk Ő, a kegyelem és szeretet adományozója, aki képes megmenteni minket a gonosztól.
De nemcsak magunknak kérjük ezt az emlékezést az Úrtól, hanem mások számára is bocsánatért esedezünk. Közbenjárunk értük, és a saját fájdalmunkon keresztül is engesztelünk a világ bűneiért. "Emlékezz meg mindnyájunkról, Urunk és Közvetítőnk Isten és ember között, a legelvesztettebbekről és legzavarosabbakról, azokról, akiknek semmijük sincs és akiknek nincs biztonságuk. Emlékezz meg a gyengékről és a kiszolgáltatottakról, mindazokról, akiket háború és fegyver sebesített. Emlékezz meg az erőszakosokról és azokról, akik erőszakot szenvednek, az elhagyottakról és azokról, akik elhagynak, az áldozatokról és a hóhérokról. Emlékezz meg mindannyiunkról, Uram, ma, amikor visszatérsz az Atyához.
MÁRIA TORNÁCA "Asszony, íme a te fiad" Jn 19,26
Az Egyház, akárcsak Mária, a nyitott méhű Anya. A Lélek által Mária megnyitotta testének kapuit "a város nélküli Királynak". Ő nemzette, szülte és őrizte Jézus életét, és bátorította a tanítványokat a Vígasztaló Lélek eljöveteléig. Ő, az Anyai Emlékezet, új anyaságot kapott a Fiútól: ő az Egyház Anyja, a halott és feltámadott Fiú emlékezetének lakhelye.
AZ EGYHÁZ TORNÁCA. "A Lélek majd eszetekbe juttat mindent (Jn 14,26)
A Lélek ajándéka emlékeztetett bennünket. "Ő - a Lélek - gyengéden és lágyan jön, úgy tapasztaljuk, mint a legfinomabb illatot, igája nem is lehetne könnyebb" (Jeruzsálemi katekézis, 16). A Lélek szele ott fúj, ahol akar, szabad és merész, szelíd és metsző, békés és átalakító; jön, megy, hoz, visz, hordoz, fenntart, gyümölcsözővé tesz, felébreszt... Így az ő kezéből, az ő levegőjéből, az ő leheletéből, az ő kegyelméből születik meg az Egyház. Azért van jelen oly sok férfiban és nőben, mert Ő, a Lélek az, aki elhívta őket "a nép közül". A Lélek, mint az az erő, amely "talpra állítja az Egyházat az utcák közepén", és "tanúkat támaszt a nép között, hogy szavakkal, mint karddal szóljanak a bírák előtt". A Lélek, mint a szegények szerető Atyja, a legnagyobb Szeretetet ültette az Emberiség szívébe: vigasztalás, enyhület, megnyugvás, szellő, öröm, egészség, társaság, vendégszeretet, irgalom... az Egyházban.
Jézus halála és feltámadása után a Lélek új identitást adott nekünk, hogy Memoria Iesu (pneumatikus emlékezet) legyünk. Azokat, akik vele ettek és ittak, akik megérintették és követték őt, amíg élt (vö. 1Jn 1, 1-3), a Lélek arra buzdította, hogy ne csak emlékezzenek az eseményekre, hanem idézzék fel, meséljék el saját megélt tapasztalatukat, amely értelmet adott létezésüknek, egészen odáig, hogy életüket adják Érte, és eggyé váljanak Vele, hogy Jézus Krisztus legyenek a világban. Memores et Martyres Iesu. A Lélek ereje által mi vagyunk a halottaiból feltámadt Jézus Krisztus Memores , és mi vagyunk az ő Tanúi, akik életünket adjuk a Szeretetért, és mi vagyunk a próféták, akik hirdetjük az evangélium örömhírét (Lumen gentium, 7).
A húsvét tehát a folyamatos Megtérés Útja a legőszintébb, teljes és sugárzó krisztusivá válásig. Kapott és hűségesen megőrzött ajándék: A világ minden embere, hívők és Anyánk, az Egyház szívét töltse el az öröm: Krisztus feltámadt! Alleluja!
Szent és boldog húsvétot!
M. Prado, Presidenta Federal | Federación de la Conversión
Sotillo de la Adrada, Ávila | 2024 Virágvasárnap
Sotillo de la Adrada, Ávila | 2024 Virágvasárnap
| carta_de_comunión_pascua_2024_-_hun.pdf |
POLACO
DUCH ŚWIĘTY PRZYPOMNI WAM WSZYSTKO J 14,26
WIELKANOC “MEMORIA IESU” 2024
PORTYKI PASCHALNEJ PAMIĘCI. “Pamiętaj o Jezusie Chrystusie” (2 Tm 2, 8)
Każda Wielkanoc jest intensywnym czasem ewangelicznego, osobistego i wspólnotowego upamiętnienia. Jeśli całe życie wierzącego jest narodzinami z Ducha, to w czasie Paschy działa On w nas łaską przypominania nam Daru otrzymanego w czasie, w historii, poprzez Kerygmat, poprzez Tradycję i poprzez Kościół.
Utrata ewangelicznej pamięci jest źródłem rozpaczy, jej zaciemnienie lub wygaśnięcie, a zatem jej bezpłodność, przekreśla przyszłość, wywołuje nieodwracalny lęk przed jutrem, jest wyborem teraźniejszości pozbawionej historii sensu i wartości.
Dlatego należy wspominać, Duch Święty jest w tym naszym Dawcą i "pomocnikiem", gdyż łaska wiąże się z zadaniem, a On jest odpoczynkiem w zmęczeniu, rozpala na nowo ogień i staje się w sercu człowieka gorejącym płomieniem i pochodnią, która wskazuje drogę; ożywia braterską miłość i daje życie temu, co pozostawało w cieniu śmierci.
Liturgia wspomaga naszą pamięć, a w godzinie Paschy Jezusa intensyfikuje i skupia się na DZISIAJ (Mt 6,11; Hbr 3,7-4,11; Ps 95,7), na którym opiera się nasza egzystencja, nasze pochodzenie, znaczenie, przeznaczenie; to głęboka Tajemnica, która stanowi najważniejsze spotkanie, jakie może się wydarzyć w życiu, między naszym człowieczeństwem a Bogiem. Wejdźmy z ufnością i nadzieją do portyków pamiątki paschalnej, która nie jest jedynie rozpamiętywaniem faktów i słów, ale przeżywaniem, urzeczywistnieniem wydarzenia; wchodząc przez nie i pozwalając się przeprowadzić, obracamy się w wirze łaski, którym jest Miłość Ojca, Syna i Ducha.
PORTYK CIAŁA I KRWI. “To czyńcie na moją pamiątkę” Łk 22, 19
W czasie każdej Eucharystii przeżywamy Wielki Czwartek, dzień, w którym Chrystus Jezus otworzył swoje wnętrze, aby wypłynęły z niego (Fons Vitae) Chleb, Woda i Krew Życia. Pozwolił, aby Jego Ciało zostało rozdarte, a Brama Życia, ta ukryta, odległa Ziemia Obiecana, została otwarta. "Spójrzcie oto raj na oścież, otwarty dzięki mocy Baranka" (Hymn Jutrzni, Wielki Piątek, hiszpańska Liturgia Godzin). I dlatego życie jest Eucharystią, On otworzył swoje człowieczeństwo, aby odkupić nasze, a my zostaliśmy zaproszeni, aby w nie wejść (por. Hbr 6, 19-20), posadził nas przy swoim stole, umył nam nogi i podał nam Chleb i Wino. Dlatego że Człowieczeństwo jest także Drogą zbawienia, sprawujemy pamiątkę Jego Ciała i Krwi. Wszyscy, od tego paschalnego spotkania, jesteśmy MEMORES IESU, Pamiątką Chrystusa Jezusa, który będąc Bogiem, Kapłanem, Ofiarą i Ołtarzem, przywrócił człowiekowi jego godność i przeznaczenie, jako Drogę do Ojca (Papież Franciszek, Evangelii Gaudium, 13)
PORTYK KRZYŻA. “Wspomnij na mnie” Łk 23, 42
"Wspomnij na mnie" jest niepewnym wołaniem człowieka, który rozpoznał swojego Zbawiciela w swojej ostatniej godzinie, a Ten otworzył przed nim Raj dzięki swojemu przebaczeniu. Wraz ze skruszonym łotrem (Ps 50, 5) my również przypominamy sobie o przebaczeniu, które otrzymaliśmy, o potrzebie życia w pojednaniu z Bogiem i braćmi, aby nie zostać zapomnianymi przez Niego, dawcę łaski i miłości, która jest zdolna wybawić nas od zła (por. Lam 5, 20-21a; por. Mt 8, 25).
Ale nie tylko prosimy o to wspomnienie Pana wobec nas samych, błagamy o przebaczenie dla innych, wstawiamy się za nimi i czynimy przebłaganie, także poprzez nasze własne cierpienie, za grzechy świata. Wspomnij nas wszystkich, Panie i Pośredniku między Bogiem a ludźmi, tych najbardziej zagubionych i zdezorientowanych, tych, którzy nie mają nic i brakuje im poczucia bezpieczeństwa. Wspomnij na słabych i bezbronnych, na poranionych przez wszystkie wojny i wszelkiego rodzaju broń. Wspomnij na sprawców przemocy i na tych, którzy jej doświadczają, na opuszczonych i tych, którzy porzucają, na ofiary i katów. Wspomnij nas wszystkich, Panie, DZISIAJ, kiedy powrócisz do Ojca.
PORTYK MARYI "Niewiasto, oto syn Twój" J 19, 26
Kościół, podobnie jak Maryja, jest Matką o poszerzonym sercu. Dzięki działaniu Ducha Maryja otworzyła bramy swego ciała "Królowi bez Miasta" i poczęła, zrodziła i otaczała opieką Jezusa Chrystusa oraz umacniała uczniów aż do przyjścia Ducha Pocieszyciela. Ona, Matczyna Pamiątka, otrzymała od Syna nowe macierzyństwo: bycie Matką Kościoła, miejscem pamięci o Synu, który umarł i zmartwychwstał.
PORTYK KOŚCIOŁA. “Duch Święty przypomni wam wszystko” J 14, 26
Dar Ducha Świętego został nam udzielony, abyśmy pamiętali. "Przybycie Jego jest łagodne i pełne dobroci; pełna słodyczy jest Jego wonność, a Jego jarzmo jest nader lekkie." (Katecheza 16, św. Cyryl Jerozolimski). Duch wieje tam, gdzie chce, jest wolny i śmiały, łagodny i przeszywający, pełen pokoju i przemieniający, przychodzi, odchodzi, przynosi, przenosi, podtrzymuje, owocuje, pobudza... W ten sposób z Jego ręki, z Jego powiewu, z Jego tchnienia, z Jego łaski rodzi się Kościół. Jest On obecny w tak wielu mężczyznach i kobietach, ponieważ to On, Duch Święty, powołał ich "spośród ludu". Duch jako siła, która "stawia Kościół na nogi pośród ulic" i "wzbudza świadków pośród ludu, aby przemawiali przed sędziami słowami jak mieczami"(tekst z hiszpańskiej Liturgii godzin). Duch Święty, jako miłujący Ojciec ubogich, zasiał w sercu ludzkości największą Miłość, stając się w Kościele pocieszeniem, odpoczynkiem, wytchnieniem, powiewem, radością, zdrowiem, wsparciem, schronieniem, miłosierdziem.....
Duch Święty, po śmierci i zmartwychwstaniu Jezusa, podarował nam nową tożsamość - Memoria Iesu ("pneumatyczna pamięć"). Tych, którzy z Nim jedli i pili, tych, którzy Go dotykali i szli za Nim, gdy żył (por. 1 J 1, 1-3), Duch Święty wezwał nie tylko do wspominania wydarzeń, ale do upamiętniania, do opowiadania o własnym doświadczeniu, które nadało sens ich istnieniu, do oddania za Niego życia i zjednoczenia się z Nim, do bycia Chrystusem Jezusem na tym świecie. Memores et Martyres Iesu. Mocą Ducha jesteśmy Memores Chrystusa Jezusa, Tego, który umarł i zmartwychwstał, jesteśmy Jego Świadkami, kiedy oddajemy życie dla Miłości, i jesteśmy Prorokami, którzy głoszą Dobrą Nowinę Ewangelii (Lumen Gentium, 7).
Wielkanoc jest zatem drogą nieustannego nawrócenia, aż do osiągnięcia najpełniejszej chrystyfikacji, całkowitego i jasnego upodobnienia się do Chrystusa. Za ten dar otrzymany i wiernie przechowywany niech serca wszystkich ludzi na tym świecie, ludzi wierzących oraz naszej Matki, Kościoła, rozgłaszają z radością: Chrystus zmartwychwstał! Alleluja! Świętych i błogosławionych Świąt Wielkanocnych!
WIELKANOC “MEMORIA IESU” 2024
PORTYKI PASCHALNEJ PAMIĘCI. “Pamiętaj o Jezusie Chrystusie” (2 Tm 2, 8)
Każda Wielkanoc jest intensywnym czasem ewangelicznego, osobistego i wspólnotowego upamiętnienia. Jeśli całe życie wierzącego jest narodzinami z Ducha, to w czasie Paschy działa On w nas łaską przypominania nam Daru otrzymanego w czasie, w historii, poprzez Kerygmat, poprzez Tradycję i poprzez Kościół.
Utrata ewangelicznej pamięci jest źródłem rozpaczy, jej zaciemnienie lub wygaśnięcie, a zatem jej bezpłodność, przekreśla przyszłość, wywołuje nieodwracalny lęk przed jutrem, jest wyborem teraźniejszości pozbawionej historii sensu i wartości.
Dlatego należy wspominać, Duch Święty jest w tym naszym Dawcą i "pomocnikiem", gdyż łaska wiąże się z zadaniem, a On jest odpoczynkiem w zmęczeniu, rozpala na nowo ogień i staje się w sercu człowieka gorejącym płomieniem i pochodnią, która wskazuje drogę; ożywia braterską miłość i daje życie temu, co pozostawało w cieniu śmierci.
Liturgia wspomaga naszą pamięć, a w godzinie Paschy Jezusa intensyfikuje i skupia się na DZISIAJ (Mt 6,11; Hbr 3,7-4,11; Ps 95,7), na którym opiera się nasza egzystencja, nasze pochodzenie, znaczenie, przeznaczenie; to głęboka Tajemnica, która stanowi najważniejsze spotkanie, jakie może się wydarzyć w życiu, między naszym człowieczeństwem a Bogiem. Wejdźmy z ufnością i nadzieją do portyków pamiątki paschalnej, która nie jest jedynie rozpamiętywaniem faktów i słów, ale przeżywaniem, urzeczywistnieniem wydarzenia; wchodząc przez nie i pozwalając się przeprowadzić, obracamy się w wirze łaski, którym jest Miłość Ojca, Syna i Ducha.
PORTYK CIAŁA I KRWI. “To czyńcie na moją pamiątkę” Łk 22, 19
W czasie każdej Eucharystii przeżywamy Wielki Czwartek, dzień, w którym Chrystus Jezus otworzył swoje wnętrze, aby wypłynęły z niego (Fons Vitae) Chleb, Woda i Krew Życia. Pozwolił, aby Jego Ciało zostało rozdarte, a Brama Życia, ta ukryta, odległa Ziemia Obiecana, została otwarta. "Spójrzcie oto raj na oścież, otwarty dzięki mocy Baranka" (Hymn Jutrzni, Wielki Piątek, hiszpańska Liturgia Godzin). I dlatego życie jest Eucharystią, On otworzył swoje człowieczeństwo, aby odkupić nasze, a my zostaliśmy zaproszeni, aby w nie wejść (por. Hbr 6, 19-20), posadził nas przy swoim stole, umył nam nogi i podał nam Chleb i Wino. Dlatego że Człowieczeństwo jest także Drogą zbawienia, sprawujemy pamiątkę Jego Ciała i Krwi. Wszyscy, od tego paschalnego spotkania, jesteśmy MEMORES IESU, Pamiątką Chrystusa Jezusa, który będąc Bogiem, Kapłanem, Ofiarą i Ołtarzem, przywrócił człowiekowi jego godność i przeznaczenie, jako Drogę do Ojca (Papież Franciszek, Evangelii Gaudium, 13)
PORTYK KRZYŻA. “Wspomnij na mnie” Łk 23, 42
"Wspomnij na mnie" jest niepewnym wołaniem człowieka, który rozpoznał swojego Zbawiciela w swojej ostatniej godzinie, a Ten otworzył przed nim Raj dzięki swojemu przebaczeniu. Wraz ze skruszonym łotrem (Ps 50, 5) my również przypominamy sobie o przebaczeniu, które otrzymaliśmy, o potrzebie życia w pojednaniu z Bogiem i braćmi, aby nie zostać zapomnianymi przez Niego, dawcę łaski i miłości, która jest zdolna wybawić nas od zła (por. Lam 5, 20-21a; por. Mt 8, 25).
Ale nie tylko prosimy o to wspomnienie Pana wobec nas samych, błagamy o przebaczenie dla innych, wstawiamy się za nimi i czynimy przebłaganie, także poprzez nasze własne cierpienie, za grzechy świata. Wspomnij nas wszystkich, Panie i Pośredniku między Bogiem a ludźmi, tych najbardziej zagubionych i zdezorientowanych, tych, którzy nie mają nic i brakuje im poczucia bezpieczeństwa. Wspomnij na słabych i bezbronnych, na poranionych przez wszystkie wojny i wszelkiego rodzaju broń. Wspomnij na sprawców przemocy i na tych, którzy jej doświadczają, na opuszczonych i tych, którzy porzucają, na ofiary i katów. Wspomnij nas wszystkich, Panie, DZISIAJ, kiedy powrócisz do Ojca.
PORTYK MARYI "Niewiasto, oto syn Twój" J 19, 26
Kościół, podobnie jak Maryja, jest Matką o poszerzonym sercu. Dzięki działaniu Ducha Maryja otworzyła bramy swego ciała "Królowi bez Miasta" i poczęła, zrodziła i otaczała opieką Jezusa Chrystusa oraz umacniała uczniów aż do przyjścia Ducha Pocieszyciela. Ona, Matczyna Pamiątka, otrzymała od Syna nowe macierzyństwo: bycie Matką Kościoła, miejscem pamięci o Synu, który umarł i zmartwychwstał.
PORTYK KOŚCIOŁA. “Duch Święty przypomni wam wszystko” J 14, 26
Dar Ducha Świętego został nam udzielony, abyśmy pamiętali. "Przybycie Jego jest łagodne i pełne dobroci; pełna słodyczy jest Jego wonność, a Jego jarzmo jest nader lekkie." (Katecheza 16, św. Cyryl Jerozolimski). Duch wieje tam, gdzie chce, jest wolny i śmiały, łagodny i przeszywający, pełen pokoju i przemieniający, przychodzi, odchodzi, przynosi, przenosi, podtrzymuje, owocuje, pobudza... W ten sposób z Jego ręki, z Jego powiewu, z Jego tchnienia, z Jego łaski rodzi się Kościół. Jest On obecny w tak wielu mężczyznach i kobietach, ponieważ to On, Duch Święty, powołał ich "spośród ludu". Duch jako siła, która "stawia Kościół na nogi pośród ulic" i "wzbudza świadków pośród ludu, aby przemawiali przed sędziami słowami jak mieczami"(tekst z hiszpańskiej Liturgii godzin). Duch Święty, jako miłujący Ojciec ubogich, zasiał w sercu ludzkości największą Miłość, stając się w Kościele pocieszeniem, odpoczynkiem, wytchnieniem, powiewem, radością, zdrowiem, wsparciem, schronieniem, miłosierdziem.....
Duch Święty, po śmierci i zmartwychwstaniu Jezusa, podarował nam nową tożsamość - Memoria Iesu ("pneumatyczna pamięć"). Tych, którzy z Nim jedli i pili, tych, którzy Go dotykali i szli za Nim, gdy żył (por. 1 J 1, 1-3), Duch Święty wezwał nie tylko do wspominania wydarzeń, ale do upamiętniania, do opowiadania o własnym doświadczeniu, które nadało sens ich istnieniu, do oddania za Niego życia i zjednoczenia się z Nim, do bycia Chrystusem Jezusem na tym świecie. Memores et Martyres Iesu. Mocą Ducha jesteśmy Memores Chrystusa Jezusa, Tego, który umarł i zmartwychwstał, jesteśmy Jego Świadkami, kiedy oddajemy życie dla Miłości, i jesteśmy Prorokami, którzy głoszą Dobrą Nowinę Ewangelii (Lumen Gentium, 7).
Wielkanoc jest zatem drogą nieustannego nawrócenia, aż do osiągnięcia najpełniejszej chrystyfikacji, całkowitego i jasnego upodobnienia się do Chrystusa. Za ten dar otrzymany i wiernie przechowywany niech serca wszystkich ludzi na tym świecie, ludzi wierzących oraz naszej Matki, Kościoła, rozgłaszają z radością: Chrystus zmartwychwstał! Alleluja! Świętych i błogosławionych Świąt Wielkanocnych!
M. Prado, Przewodnicząca Federacji | Federacja Nawrócenia św. Augustyna
Sotillo de la Adrada, Ávila | Niedziela Palmowa, 2024 r.
Sotillo de la Adrada, Ávila | Niedziela Palmowa, 2024 r.
| carta_de_comunión_pascua_2024_el_espíritu_os_lo_recordará_todo.-4pl.pdf |
Comments are closed.
